ağrımı yokla.
bunu hissetmen seni
elektra’nın kızı yapar.
beni unutursun veya
yazdığım birkaç satıra ismim
ihanet harfleriyle üs bulur kendine
ben bile bazen
bulunduğum sokakların adını
kılıçla değiştiririm
belki kan görmeye ihtiyacım var
belki kanımın akmasına
ve tüm hislerim
bu kaynamayı rabbe uygun görür!
(bileklerimi kesseler
bir şey kaybetmez emniyet,
valilik ve iç işleri,
en fazla rabbim)
muhafız veya habercisisin bir eşiğin
yunanlar diktiği kadar boş bırakmış anlamını
adın yok, sanın yok
ekildiğin kadar yer et demişler
bu da seni elektra’nın kızı olmaktan çıkartıp
karlı şiirlerin açılmasına nefes
toprağın görünmesine sebep
damara ise sıcaklık etmiş.
(bak damarımdan bahsediyorum sana
şakası yoktur bu işin
ben kesildikçe çoğalırım ve adım
kustuğum kadar gerçektir sokaklarda)
kestim, kırdım, kılı kırk yardım.
şimdi görsen beni en çok da seni
muhafızlığını kimselere bırakıp
ülkeme ürkek bir çocuk doğurdun
buna inanç, buna sabır, buna adın
yere aktıkça kirlenen kanımı
temizleyen ürkekliğin
şimdi dağlara mert bir cephe yaratır.
ağrımı yokla,
bunu yok etmen seni
elektra’nın üveyliği
mitoloji kitaplarının
kaçak gelini yapar!
bilgi: bu şiir cité de péra türk şiiri dergisinin beşinci sayısında yayımlanmıştır.
