iki çiçek,
biri kucağımda toprak sesi
biri yerde kucak özlemi.
hissettiğin tüm rüzgarlar aslında eline dolanıyor,
temmuz ötüşüyor ya da ötüşecek bir köşede
seneye ya ben gideceğim ya da şehir taşınacak
oysa günlerin yapraklarını kinle kopartıyorum,
şahit olmanı dilerim.
yıkılmadan gitmeyecek hiçbir dünya,
ben de yardımlarımı inkar edeceğim.
hırsla ezdiğim çimenler
burnuma getirdiği keskinliğini
dilime yamarken tek bir kelime kullandı.
bunu söylemek kafama bir çalar saati
davet etmeye benziyor.
bunu söylemek dağdan uyanmaya benziyor,
bunu söylemek dağ olmaya benziyor.
işte tüm dağlar selam duruyor bana
sırtımdaki sütrüye bir dost arıyordum
yeni bir dağ daha ekledim ellerime
buna iklimlendirme diyen birkaç hoca tanıyorum
sanırım ölmemden veya
bir dağ olarak ölmemden korkuyorlar.
duysunlar bir dağın şiirini,
inadımı ve ıslahsızlığımı;
güm-rah.
kulaklarım sessizlikten oğunacak,
bir yangın kusacağım eteklerime
yeni bir kavim istiyorum
dağ dumanı ile kutsanacak,
çalabildiklerini çalsınlar,
kırabildiklerini kırsınlar,
yeter ki bir ses çıkarsınlar yoksa
kulaklarım sessizlikle oğunacak.
değişen tüm dünyaya
güzel kelimeler bırakmak isterdim
bir dağ olarak bunu ve
yiğitler peydahlamak isterdim başka dağlardan.
besle, büyüt ve eteklerinde at koştursunlar,
aşkı tatsınlar saydam bir dumanda,
destan arasınlar iki vadi arasında,
hiçbir kurt bu dağda yol bulamaz
hiçbir at bu dağdan kurtulamaz,
ne dağı eritebilirsin koşmakla
ne de kendini yamayabilirsin yamaçlara.
kafanı göm toprağa
sesini çıkarma,
o zaman dinleyebilirsin eşkıyaların
tütün dolu türküsünü.
bilgi: bu şiir cité de péra türk şiiri dergisinin yedinci sayısında yayımlanmıştır.